Paola Dentoni

(Ceraxus, 1965)

E

st de sas pagas cantadoras chi agatamus oe in su palcu. At incomintzadu pro jogu dae pitzinna, comente narat issa etotu, pro sighire e afinare custa passione pro totu sa vida. De Ceraxus, faghet parte de unu mundu artìsticu chi est fatu gasi totu de òmines e chi a calicunu s’idea de si cunfrontare e cantare cun d-una fèmina praghet, mentres chi sa cosa non cumbinchet meda àteros. Est crèschida cun sa mùsica, su babbu acumpanzaiat sos cantadores cun sa chiterra, fintzas a cando at incumintzadu a cantare pro contu sou e cun sa sorre. At cantadu cun poetas de importu, calicunu chi non s’agatat prus, comente Urru, Mascia, Pulloni, Danese. Cun custu at pubricadu, in su 2008, unu tribàlliu intituladu “Mutetus Frorius”, in duas partes, cun s’acumpanzamentu de sa fisarmònica de Màssimu Perra. Acumpanzada dae sa chiterra o dae sas trubeddas, cantat sos mutetos, sas duinas, sa cantone a versos torrados, bogande a pizu mùsica e poesia non pro sas festas de sas biddas ebia ma fintzas leande parte a progetos internassionales pro sa poesia improvisada. Isperande chi sas fèminas chi faghen parte de custu mundu potan sighire a si cunfrontare ma pruscheàteru chi su nùmeru potat crèschere sèmpere de prus.